Interview Elda Georgopoulou
Μακιγιάζ και φωτογράφηση: Απόστολος Μαρινόπουλος
Κασσάνδρα Δημοπούλου – Μοδινού
↘ Περουζέ – Τι ήταν αυτό που λατρέψατε στο ρόλο; Μιλήστε μας για το μαγευτικό Ηρώδειο που είναι η πρώτη σας επαφή.
Η “Περουζέ”και ο χώρος του Ηρωδείου είναι για μένα πλέον αλληλένδετα. Πάντα έλεγα ότι όταν θα “πατήσω” στο Ηρώδειο, θα ήθελα να είναι με την “Κάρμεν”, τον ρόλο που αγαπώ και με αντιπροσωπεύει καλύτερα. Επειδή στη ζωή οι επιθυμίες μας εκπληρώνονται στο… περίπου, αντί λοιπόν για την Κάρμεν, ήρθε η Περουζέ, μια ελληνική εκδοχή της μοιραίας τσιγγάνας! Χαίρομαι πολύ περισσότερο που κάνω το ντεμπούτο μου στο Ηρώδειο με ένα ελληνικό έργο. Αυτό που με συγκινεί στον ρόλο της Περουζέ, είναι το πώς η αδυναμία της μετατρέπεται σε σαρωτική δύναμη. Πως, ενώ η ίδια έχει την ικανότητα να επηρεάζει τόσο το περιβάλλον της, αποδέχεται την μοίρα της και δεν επεμβαίνει για να την αλλάξει και να σώσει την ζωή της.
↘ Ποιοί ήταν σημαντικοί σταθμοί μέχρι τώρα;
Μια συγκλονιστική στιγμή ήταν το 2012, όταν σκηνοθέτησα την όπερα “Αντιγόνη” στο αρχαίο θέατρο του Κούριου στα πλαίσια του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Κύπρου, με πρωταγωνίστρια την μεγάλη Ελληνίδα υψίφωνο, Τζένη Δριβάλα. Τέλος, η συνεργασία μου το 2010 με τον Placido Domingo στην κολoσσιαία παραγωγή της RADA Film “Rigoletto a Mantova” ήταν πολύ σημαντική για την μετέπειτα πορεία μου.
↘ Ελλάδα: Tι προσφέρει στην μουσική και σε σας;
Είμαι Ελληνίδα ως το κόκκαλο και κάθε εμφάνιση στην χώρα μου, μετράει για μένα παραπάνω από οπουδήποτε αλλού. Η Ελλάδα μου προσέφερε πάντα ό,τι μπορούσε: σπουδές, ευκαιρίες και αναγνώριση. Για την Εταιρία Λυρικού Θεάτρου Ελλάδος της οποίας είμαι Καλλιτεχνική Διευθύντρια, η Ελλάδα, εν μέσω κρίσης, προσέφερε νέο και πρόσφορο δημιουργικό έδαφος. Δημιουργήσαμε μια νέα δυναμική, μια σταθερή παρουσία οπερατικής παραγωγής σε μεγάλα μεγέθη η οποία κέρδισε το κοινό και έδωσε εργασία σε πολλούς καλλιτέχνες.
↘ Είσθε φαινόμενο ταχύτητας, ανεβάζετε κάθε μήνα μια νέα όπερα.
Στην πραγματικότητα δουλεύουμε απλώς σε ταχύτητες μεγάλων θεάτρων μαζικής παραγωγής, όπως το Covent Garden ή η Metropolitan Opera. Αυτό είναι ακόμη μία απόδειξη ότι ο πραγματικός χρόνος παραγωγής ενός λυρικού έργου, όταν συνεργάζονται σωστά οι σωστοί άνθρωποι, είναι πολύ λιγότερος από όσο “χρειάζονται” κάποιοι άλλοι φορείς και άρα, κοστίζει και λιγότερα χρήματα.
Φίλιππος Μοδινός
↘ Πόσο βαρύ είναι το όνομα που φέρετε από δύο διεθνούς φήμης λυρικούς τραγουδιστές, Τζένη Δριβάλα και Τζων Μοδινό;
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, το όνομα με υποστηρίζει με πολλούς τρόπους. Παλιότερα ίσως να προσέθετε μία πίεση, αλλά τώρα πλέον υπάρχει ένα αίσθημα “βασιλικής οικογένειας” σε ότι αφορά την όπερα, όπου ο κόσμος νιώθει πως συμβαίνει κάτι “σωστό” με την παρουσία μου στην οπερατική σκηνή. Είναι, θεωρώ, κάτι που προσθέτει μία αξιοπιστία στις δράσεις μου, εφόσον, ο κόσμος βλέπει κάποιον που έχει ζήσει εμπειρικά σε αυτόν τον χώρο από μικρό παιδί.
↘ Ποιους ρόλους αγαπήσατε και ποιους θα θέλατε να ερμηνεύσετε;
Ο αγαπημένος μου ρόλος είναι ο Οθέλλος. Έχει πολλές συναισθηματικές μεταβολές, δίδοντας ευκαιρία στον ερμηνευτή να δείξει όλη τη γκάμα των δεξιοτήτων του, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο ρόλο τενόρου. Σε ότι αφορά ρόλους που θα ήθελα να ερμηνεύσω, πιο πολύ θα ήθελα να επιστρέψω σε ρόλους αυτή τη στιγμή. Και ο Siegfried, και ο Canio, και ο Radames, όπως, στην ουσία, όλοι οι ρόλοι που έχω κάνει… νιώθω ότι θα ήθελα πολύ, καλλιτεχνικά να τους ξανασυναντήσω και να τους δω με τη σημερινή μου ματιά. Ρόλοι όπως ο Ιδομενέας, θεωρώ ότι τώρα θα είχα άλλα πράγματα να δώσω. Φυσικά, θα μου άρεσε να κάνω και πολλούς ακόμα, πχ τώρα θα κάνω τον Don Carlo στην Αγγλία τον Νοέμβριο, και θα ήθελα βέβαια να κάνω και τον des Grieux από τη Manon Lescaut, όπως και τον Siegfried από το Λυκόφως των θεών, αλλά και τον Siegmund από τις Βαλκυρίες.
↘ Η πρώτη σας εμφάνιση στο Ηρώδειο με την όπερα Περουζέ, τη γεύση σας αφήνει;
Είναι μία πολύ σημαντική στιγμή για πολλούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι πως έχουμε την εξαιρετική τύχη να μοιραζόμαστε με τη γυναίκα μου, την Κασσάνδρα Δημοπούλου, την πρωτιά στο Ηρώδειο. Ένας δεύτερος λόγος είναι φυσικά το ίδιο το έργο. Ήταν από τα αγαπημένα για το Ελληνικό κοινό από το 1911 μέχρι το 1950 και θεωρώ πολύ τιμητικό και για τους δυο μας ότι θα πρωταγωνιστήσουμε στην αναβίωση του με σκηνικά και κοστούμια εδώ και 68 χρόνια. Φυσικά, η συνεργασία με τον Βύρωνα Φιδετζή, τον Θεόδωρο Αμπαζή και την Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών, είναι επίσης σημαντικά, γιατί η εργασία που κάνουν είναι υψηλοτάτου επιπέδου και εκπροσωπούν με πολύ μεράκι την Ελληνική παράδοση της Λυρικής Τέχνης.
↘ Ποια είναι η σχέση σας με τον Πλάσιντο Ντομίνγο;
Ο Πλάσιντο Ντομίνγκο έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον προς το έργο μας, κυρίως για τις ευκαιρίες που δίνουμε σε ανερχόμενους και νέους τραγουδιστές. Και ο ίδιος υποστηρίζει την Ακαδημία στη Βαλένθια. Όταν άκουσε τους τρόπους με τους οποίους δίνουμε ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες, αμέσως ενδιαφέρθηκε και πλέον υπάρχουν σχέδια συνεργασίας σε αυτό το επίπεδο, ξεκινώντας με πρόσκληση από μέρους μας προς κάποιους από τους καλλιτέχνες της ακαδημίας του στις παραγωγές μας.
↘ Πως διαγράφεται το μέλλον της όπερας στην Ελλάδα.
Λαμπρό. Όχι μόνο έχει πάει η Εθνική Λυρική Σκηνή σε καινούριο υπέροχο κτίριο, όχι μόνο συνεχίζει να βγάζει ερμηνευτές που αναδεικνύονται παγκοσμίως, αλλά πλέον, με έργα όπως η Περουζέ, έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται στο κοινό της Ελλάδος και του κόσμου, πόσο μεγάλη είναι η παράδοση της χώρας μας στη Λυρική Τέχνη. Η Ελλάδα αγκαλιάζει την όπερα, οι παραστάσεις είναι πάντα γεμάτες, ακόμα και παραστάσεις μαθητών. Θεωρώ ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να αφήσει το στίγμα της στην όπερα και στον 21ο αιώνα, όπως έκανε εξάλλου και στον 20ο με τόσους αξιόλογους καλλιτέχνες, από δημιουργούς μέχρι εκτελεστές. Το ενδιαφέρον είναι αμείωτο και πιστεύω πως θα παραμείνει.
Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία!
English Version
Kassandra Dimopoulou (Mezzo Soprano) Philip Modinos (Tenor)
A couple in life & on the operatic stage
Kassandra Dimopoulou – Modinos
↘ Perouze – What about this role did you love? Tell us about the enchanting Herod Atticus, where you are performing in for the first time.
“Perouze” and the Herod Atticus are now interconnected for me. I always said that if I were to step on the stage of the Herod Atticus, I’d like it to be with “Carmen”, the role that I love and I am best represented by. But, in life our desires are usually “sort of” met…and so, instead of Carmen, Perouze came, a Greek version of the gypsy femme fatale.
↘ Tell us about some unforgettable moments in your life.
An amazing moment was in 2012 when I directed the opera “Antigone” at the ancient theatre of “Curium” for the 16th International Festival of Ancient Drama in Cyprus, with the great Greek Soprano, Jenny Drivala as the protagonist. Another one was in 2010 with Placido Domingo in the colossal production by RADA Film “Rigoletto a Mantova” which was very important for my career thereafter.
↘ Greece: What does it offer music and you personally?
I’m Greek to the core and every appearance in my country, matters more than anywhere else. Greece has offered me everything it could: Studies, opportunities and recognition. For the Hellenic Opera Corporation, of which I am the artistic director, Greece has offered a creatively new and fruitful ground, in spite of the crisis. We’ve created a new dynamic, a stable presence of large scale operatic production, which has gained many followers and has given work to many artists.
↘ You are a speed phenomenon…you put on a new production every month.
In reality, we simply work at the pace of large theatres who produce “in bulk”, like the Royal Opera House or the Metropolitan Opera. This further attests to the fact that when people work together properly, the time required to produce an opera is far less than what is required habitually by certain producers.
Philip Modinos
↘ How big is the burden of the name you bear from two internationally acclaimed opera singers, your parents Jenny Drivala and John Modinos?
Over the last few years, the name has actually supported me in many ways. Perhaps, in the past it added some pressure, but now there is a feeling of a “Royal Family” when it comes to opera, where people feel that there’s something “right” when I’m present on the operatic stage. I believe that it adds a certain credibility to my endeavours, because people know that I have experiences from this field since I was a child.
↘ Which are your favourite roles that you would like to perform?
My favourite role is “Otello”. It expresses a complex emotional journey, giving the performer the opportunity to show a great array of skill, perhaps more than any other tenor role. Regarding various roles I’d like to sing, at this point I’d rather return to roles than sing new ones. Siegfried, Canio, Radames, were roles which I’ve done and I feel that I’d like to “meet” them again and see them through my current point of view. Roles like Idomeneo, are roles I’d treat very differently today. Of course, I’d like to do many more, like Don Carlo which I’m doing in November in England and I’d love to do des Grieux from Manon Lescaut, and Siegfried from Goetterdaemmerung, but also Siegmund from Valkyre.
↘ Your first appearance at the Herod Atticus with the opera Perouze, what impressions has it made on you?
It’s great for many reasons. The first reason is that we have the exceptional fortune to be sharing this debut with my wife, Kassandra Dimopoulou. A second reason is the opera itself. A favourite for the Greek public from 1911 until 1950, it’s a great honour for both of us to be the protagonists in the revival and in full production after 68 years. Of course, our collaboration with Maestro Vyron Fidetzis and the stage director, Theodor Abazis, the Philharmonia Orchestra of Athens, are all very important factors, as the work they do is of the highest quality and represent with great affection the Greek tradition of opera.
↘ What’s your relationship with Placido Domingo?
Placido Domingo has shown great interest in our work, especially the opportunities we provide young artists. He supports an Academy in Valencia. When he heard of the opportunities we provide young artists, he was immediately interested and there are some plans for collaboration in this respect, starting with an invitation of some of the artists from this academy in our productions.
↘ What does the future of opera look like in Greece?
Bright. Not only because the National Opera moved to a new wonderful building, not only because Greece is continuously producing great performers who achieve international acclaim, but also, with works such as Perouze, it is slowly demonstrated to the world that Greece has a great tradition in opera. Greece supports opera…performances are always full, even student performances. I believe that Greece will leave its mark in opera in the 21st century just like it did in the 20th century with great artists, both creators and performers. Interest remains high and will remain so.
Thank you and wish you every success!